Jaki jest podział i rodzaj zmarszczek?

Zmarszczki są wynikiem zmniejszenia napięcia skóry oraz degradacji włókien kolagenowych i elastynowych w tkance łącznej oraz wmożonego napięcia mięśni mimicznych.

Podział:

które obecne są od narodzin pod dolną szczęką i w górnej partii szyi, nie są one natomiast objawem starzenia, pojawiają się po zaniku dziecięcej wyściółki tłuszczowej.

powstają jako następstwo stałych ruchów skóry nad mięśniami mimicznymi. Mogą pojawić się w różnym wieku nawet około 10 lat pojawiają się na ciele, natomiast w wieku 20-25 lat już wokół oczu. Zmarszczki te pojawiają się pod kątem prostym do linii napinania się mięśni. Każda nasza mimika np. śmiech, marszczenie brwi, mrużenie oczu, grymasy twarzy pozostawiają stopniowe ślady w postaci pogłębiających się zmarszczek, które niestety z czasem pogłębiają się i utrwalają. Dynamiczna i bardzo ekspresywna twarz, gdzie mięśnie cały czas pracują jest bardziej narażona na pojawienie się tych zmarszczek.

strukturalne powstają poprzez utrwalenia, już istniejących zmarszczek mimicznych, niestety pogłębiają się wraz z wiekiem. Formę tego rodzaju zmarszczek, często porównuje się do zagięć na kartce papieru nawet po rozprostowaniu kartki zgięcie nadal pozostaje widoczne.

są efektem działania siły grawitacji, która powoduje zmianę konturów twarzy spowodowanych spadkiem sprężystości skóry. Grawitacja oddziałuje na człowieka całe życie , dlatego kiedy utracie ulega naturalna podściółka, czyli tkanka tłuszczowa na twarzy, skóra staje się mniej napięta i rozpoczyna się pojawienie bruzd nosowo- wargowych, obwisłe policzki, zwiotczały podbródek.
Zaliczamy do nich: fałdy skórne na powiekach górnych i dolnych („lwia zmarszczka, „kurze łapki”, dolina łez), zmarszczki poprzeczne czoła, fałdy nosowo-wargowe, zmarszczki kącika ust, linie „marionetki, podłużne fałdy wzdłuż szyi lub w obrębie podbródka, zanikająca linia żuchwy – tzw. „chomiki”

Zmarszczki układają się według Linii Langera.

Linie Langera czyli linie zmniejszonego napięcia skóry. Najbardziej widoczne są w obrębie skóry twarzy, na skutek powierzchniowego położenia mięśni mimicznych, które przebiegają prostopadle długiej osi leżących pod skóra mięśni. Pogłębiają się z wiekiem na skutek powtarzających się ruchów mimicznych i zwiotczenia tkanek skóry.