Peelingi dla skór suchych

ODWODNIONYCH/ATOPOWYCH/Z EGZEMĄ/DLA KOBIET W CIĄŻY

Cera sucha

Twoja skóra przypomina w dotyku delikatny, szorstki pergamin, a z wiekiem ten stan się nasila?
Wraz z upływem lat skóra staje się coraz bardziej przesuszona, organizm traci wodę, a gruczoły łojowe pracują coraz mniej aktywnie.

Cechy cery suchej

Jak wygląda cera sucha? Skóra osób mających suchą cerę zazwyczaj jest napięta, szorstka i matowa. Często towarzyszy jej łuszczenie, swędzenie i pieczenie, które mogą powodować dyskomfort dokuczliwy zwłaszcza w trakcie snu. Ponieważ jest cienka naczynka krwionośne prześwitują przez nią dając efekt jasnożółtego lub jasnoróżowego koloru skóry. Sucha skóra jest bardzo wrażliwa na intensywne i nieodpowiednio dobrane kosmetyki, które mogą ją podrażnić. Łatwo się też odwadnia i ulega uszkodzeniom. Dodatkowo, niski poziom nawilżenia sprawia, że na suchej skórze wcześniej widoczne są pierwsze zmarszczki na twarzy.

Przyczyny suchej skóry

Suchość skóry wynika z obniżonej zdolności do wiązania i utrzymywania wody w warstwie naskórkowej. Problem ten może wynikać zarówno z czynników zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Część z nas cierpi na większą skłonność do przesuszania się skóry, co związane jest z genetyką.

Często jednak sami nieświadomie narażamy skórę na przesuszenie. Mają na to wpływ warunki klimatyczne, zanieczyszczone powietrze lub kosmetyki z zawartością alkoholu. Dochodzi do tego twarda woda, szorstkie ubrania, zbyt częste mycie skóry twarzy, stres, zaburzenia hormonalne wynikające na przykład z ciąży lub menopauzy.

Także niektóre choroby przewlekłe mogą być przyczyną suchej skóry, na przykład cukrzyca, łuszczyca czy atopowe zapalenie skóry. Naturalny proces starzenia się skóry także doprowadza do tego, że jest ona mniej elastyczna i gorzej nawilżona.

Pielęgnacja cery suchej w domu

Skóra sucha wymaga bardzo łagodnych kosmetyków i uważnego traktowania. Nie należy zażywać długich, gorących kąpieli, ani narażać się na gwałtowne zmiany temperatur. Ponieważ suche powietrze jeszcze bardziej wysusza skórę, warto je nawilżać (np. za pomocą specjalnych nawilżaczy) i unikać przebywania w klimatyzowanych pomieszczeniach.

Duże znaczenie ma także sposób, w jaki się odżywiamy. Niewskazane jest spożywanie dużych ilości mięsa, słodyczy, ostrych przypraw, kawy i alkoholu. Palenie papierosów także nasila objawy suchej skóry. Warto natomiast sięgać po owoce, warzywa, orzechy i nasiona, które zapewnią nam niezbędne dla zdrowej skóry witaminy i minerały.

Pamiętajmy też o regularnym nawadnianiu organizmu pijąc wodę mineralną.

Skora odwodniona

Skóra odwodniona to problem, który dotyczy wszystkich typów cery – suchej, tłustej i mieszanej. Często trudno ją rozpoznać, bo jej objawy są niespecyficzne, mogą przypominać alergię lub podrażnienie. Jeśli jednak twoja cera jest szara, pozbawiona blasku, chropowata, łuszczy się i piecze (nawet jeśli z natury masz skórę tłustą z zaskórnikami) – to znak, że nieodpowiednio lub niewystarczająco ją nawilżasz

Skóra odwodniona – objawy

Podstawowym objawem, który może wskazywać na odwodnienie skóry, jest uczucie ściągnięcia i łuszczenie się naskórka, zwłaszcza po myciu.

Do innych symptomów można zaliczyć:

swędzenie i/lub pieczenie skóry,
brak elastyczności (skóra marszczy się po naciągnięciu, widoczne są na niej charakterystyczne drobne linie),
zaczerwienienie,
podrażnienie,
rozszerzone pory.

Skóra odwodniona – przyczyny

Bezpośrednią przyczyną odwodnienia skóry jest zwiększenie TEWL (z ang. Trans Epidermal Water Loss), czyli przeznaskórkowej utraty wody. Zdrowa skóra posiada naturalną barierę chroniącą przed tym zjawiskiem, czyli płaszcz hydrolipidowy. Gdy bariera ta ulega uszkodzeniu, woda zgromadzona w głębszych warstwach skóry wędruje do naskórka i szybko odparowuje.

Czynniki, które niszczą naturalny płaszcz ochronny skóry i zwiększają TEWL to między innymi:

niedostateczne nawilżanie cery od zewnątrz;
mycie skóry kosmetykami o agresywnym działaniu, z dużą ilością detergentów SLS i SLES, lub wysuszającym mydłem;
niesprzyjające warunki atmosferyczne (wiatr, deszcz, niskie temperatury);
suche powietrze w pomieszczeniach;
promieniowanie słoneczne;
wysuszające kuracje dermatologiczne (np. przeciwtrądzikowe z retinoidami);
stres;
używki (alkohol, papierosy);
picie niewystarczających ilości wody w ciągu dnia.

Atopowe zapalenie skóry (AZS)

Atopowe zapalenie skóry (AZS) to schorzenie, w którego przebiegu można jedynie minimalizować objawy poprzez odpowiednie leki. Głównym objawem atopowego zapalenia skóry jest świąd – bywa on tak uciążliwy, że chory nie może spać i normalnie funkcjonować. Atopowe zapalenie skóry kojarzy się głównie z dziećmi, ale chorują też dorośli. Sama atopia jest wrodzoną predyspozycję do reakcji alergicznych w odpowiedzi na rozmaite antygeny. W przypadku AZS reakcje te dotyczą skóry.

Atopowe zapalenie skóry – AZS (łac. dermatitis atopica) to przewlekła choroba zapalna skóry występująca zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Jej najbardziej charakterystycznym objawem jest uporczywy świąd, który niejednokrotnie istotnie pogarsza jakość życia pacjentów.

W przebiegu atopowego zapalenia skóry często występują naprzemienne okresy wygaszania i ponownego nasilania się objawów choroby. Obecnie uważa się, że rozwój atopowego zapalenia skóry jest uwarunkowany kombinacją czynników genetycznych, środowiskowych oraz immunologicznych.

Jeśli chodzi o czynniki genetyczne to szczególną rolę przypisuje się genom kodującym filagrynę, czyli jedno z białek budujących barierę naskórkową. Genetyczne zaburzenie budowy filagryny jest przyczyną części przypadków atopowego zapalenia skóry. Choroba rozwijająca się na tym podłożu ma zwykle cięższy przebieg i gorzej odpowiada na leczenie.

Dodatkowe kryteria diagnostyczne to:

suchość skóry,
rumień na twarzy,
świąd po intensywnych ćwiczeniach,
skłonność do zakażeń skóry,
rogowacenie oraz rybia łuska,
dermografizm (biała pręga pojawiająca się po zadrapaniu),
zaćma.

Pamiętaj o tym, że atopowcy najbardziej muszą dbać o nawilżenie skóry.

Egzema – objawy i sposoby leczenia

Egzema (wyprysk) to zmiany skórne o charakterze przewlekłym. Chory boryka się ze świądem, suchością, pękaniem skóry i powstawaniem ran.

Czym jest egzema?

Egzemą często określa się różnego rodzaju zmiany skórne. Ich podłoże jest nieinfekcyjne, przyczyna może być alergiczna ale nie musi. Egzema może przybierać różnorakie formy, może nasilać się i osłabiać w różnych okresach życia pacjenta, jednak jej charakter zasadniczo jest przewlekły, z okresami remisji, w których objawy ulegają wyciszeniu. Może pojawić się na każdym etapie życia. Chory odczuwa duży dyskomfort spowodowany świądem, suchością skóry, jej pękaniem, powstawaniem ran. Egzema skutkuje też często problemami natury społecznej. Zły wygląd skóry może powodować niechęć pacjenta do kontaktów towarzyskich, problemy z pracą, zamknięcie się w sobie.

Objawy egzemy

Egzema może przybierać bardzo różne formy. Zasadniczo jest ona stanem zapalnym wierzchnich warstw skórnych. Zwykle rozpoczyna się obrzękiem skóry, zaczerwienieniem. Z czasem na skórze pojawiają się wyniosłe rumieniowe plamy z tendencją do złuszczania, a także grudki oraz pęcherzyki z płynem. Zmianom skórnym często towarzyszy świąd. Skóra jest sucha, bywa, że piecze, jest bardziej podatna na uszkodzenia. Przeczosy powstałe w mechanizmie drapania mogą ulegać nadkażeniom m.in. bakteryjnym. U dorosłych egzema w przebiegu Atopowego Zapalenia Skóry (AZS) najczęściej pojawia się na nadgarstkach, w zgięciach pod kolanami, na łokciach ale może także zajmować większe powierzchnie skóry.
Każdy przypadek egzemy powinien być traktowany indywidualnie. Diagnozę co do charakteru zmian skórnych pacjenta powinien postawić lekarz dermatolog i wdrożyć leczenie.

Co jest przyczyną egzemy?

Przyczyny egzemy są nie do końca jasne. W przypadku egzemy endogennej przyczyny są wewnętrzne, zwykle jest ona dziedziczna. Podejrzewa się, że ma związek ze słabszą pracą układu odpornościowego. Egzema egzogenna jest wynikiem wpływu środowiska zewnętrznego, zwykle jest wyrazem alergii, którą organizm reaguje na jakiś bodziec (pokarm, materiał itp.). Zaleca się wtedy przeprowadzenie testów, które pozwolą określić czynnik alergizujący tak, by móc go w przyszłości unikać.
Egzema nie jest chorobą zakaźną. Jeśli osoby z Tobą spokrewnione chorują to ryzyko zachorowania przez Ciebie jest wyższe, jednak nie możesz się od nikogo egzemą zarazić.

Leczenie egzemy

Jeśli mamy do czynienia z egzemą atopową i wskutek testów uda się określić alergizujący czynnik – leczenie będzie prostsze. Poza punktową kuracją zaatakowanych miejsc, zostanie wdrożona profilaktyka, polegająca na unikaniu alergenu. Jeśli egzema nie ma podłoża alergicznego lub nie udaje się ustalić bądź wyeliminować drażniącego czynnika – leczenie będzie bardziej wymagające i prawdopodobnie przyniesie mniejsze rezultaty.
Egzema charakteryzuje się częstymi nawrotami. Czynnikami niewątpliwie wpływającym na stan skóry są stres, pory roku a nawet podróże (zmiana klimatu).

Profilaktyka i pielęgnacja

Skóra z tendencją do egzemy musi być traktowana w sposób szczególny. Tylko systematyczna, prawidłowa pielęgnacja może przynieść skutek w postaci złagodzenia zmian czy ich wygojenia.

Zalecenia dla osób cierpiących na egzemę:

Staraj się nie narażać skóry na duże zmiany temperatur. Skóra z egzemą nie powinna być ani przegrzewana ani wychładzana.
Korzystaj z ubrań z delikatnej bawełny. Nie kupuj ubrań drażniących, sztucznych, szorstkich ani takich, które potencjalnie mogą alergizować (wełna, dodatek futra). Ubrania powinny być raczej luźne, tak, by nie ocierały skóry oraz przewiewne.
Unikaj długich i zbyt ciepłych kąpieli.
Do mycia używaj specjalnych preparatów, które chronią naruszony przez chorobę płaszcz lipidowy. Najlepsze będą emolienty, które pomogą natłuścić i nawilżyć skórę, a także utrzymać to nawilżenie na dłużej. Stosuj preparaty niezawierające mydła, o neutralnym lub lekko kwaśnym pH.
Po myciu nie pocieraj skóry, wysusz ją delikatnie przykładając ręcznik. Wetrzyj emolientowy balsam lub krem zanim skóra będzie zupełnie sucha czyli najlepiej do 5 minut od wyjścia z kąpieli. Emolient pomoże jej zatrzymać tę wilgoć.
Do prania ubrań używaj hipoalergicznych proszków, bez dodatkowych zmiękczających środków czy płynów do płukania. Im mniej chemicznych dodatków w Twoim otoczeniu, tym lepiej.
W lecie ostrożnie korzystaj ze słońca, w zimie ciepło się ubieraj i noś rękawiczki.
Unikaj stresu, wysypiaj się, dbaj o swoje dobre samopoczucie.
W stanach zaostrzenia choroby systematycznie i cierpliwie stosuj preparaty zalecone przez lekarza dermatologa.

Dieta

To, co jemy w znaczący sposób przekłada się na wygląd i stan naszej skóry. Osoby z problemami dermatologicznymi tym bardziej powinny zwracać uwagę na to, co na co dzień jest podstawą ich diety.

Jeśli egzema ma podłoże alergiczne konieczne jest wyeliminowanie na stałe pokarmów, które ją powodują. Ważne, by jeść jak najmniej przetworzonej żywności, pełnej konserwantów, barwników i polepszaczy. Warto zrezygnować z fast foodów i gotowych dań a także tłuszczy zwierzęcych, cukru, ostrych przypraw, ograniczyć kawę i herbatę.
Do diety osoby chorej warto wprowadzić zdrowe tłuszcze (najlepiej z kwasami omega-3), pamiętać o nawilżaniu skóry od wewnątrz a także stosować prebiotyki i probiotyki. Zamiast herbaty spróbuj pić zioła, które znane są ze zbawiennego wpływu na skórę, takie jak pokrzywa, bratek, nagietek, rumianek, babka lancetowata.